نسرین حیدری

این متن دومین مطلب آزمایشی من است که به زودی آن را حذف خواهم کرد.

زکات علم، نشر آن است. هر وبلاگ می تواند پایگاهی برای نشر علم و دانش باشد. بهره برداری علمی از وبلاگ ها نقش بسزایی در تولید محتوای مفید فارسی در اینترنت خواهد داشت. انتشار جزوات و متون درسی، یافته های تحقیقی و مقالات علمی از جمله کاربردهای علمی قابل تصور برای ,بلاگ ها است.

همچنین وبلاگ نویسی یکی از موثرترین شیوه های نوین اطلاع رسانی است و در جهان کم نیستند وبلاگ هایی که با رسانه های رسمی خبری رقابت می کنند. در بعد کسب و کار نیز، روز به روز بر تعداد شرکت هایی که اطلاع رسانی محصولات، خدمات و رویدادهای خود را از طریق بلاگ انجام می دهند افزوده می شود.

این متن اولین مطلب آزمایشی من است که به زودی آن را حذف خواهم کرد.

مرد خردمند هنر پیشه را، عمر دو بایست در این روزگار، تا به یکی تجربه اندوختن، با دگری تجربه بردن به کار!

اگر همه ما تجربیات مفید خود را در اختیار دیگران قرار دهیم همه خواهند توانست با انتخاب ها و تصمیم های درست تر، استفاده بهتری از وقت و عمر خود داشته باشند.

همچنین گاهی هدف از نوشتن ترویج نظرات و دیدگاه های شخصی نویسنده یا ابراز احساسات و عواطف اوست. برخی هم انتشار نظرات خود را فرصتی برای نقد و ارزیابی آن می دانند. البته بدیهی است کسانی که دیدگاه های خود را در قالب هنر بیان می کنند، تاثیر بیشتری بر محیط پیرامون خود می گذارند.

کسی که چرایی زندگی را یافته است با هر چگونه ای نیز خواهد ساخت."
#نیچه

این لب کلام دکتر ویکتور فرانکل در کتاب "انسان در جستجوی معنا" ست.

پ.ن۱:
نیچه آدم جالبیه. از فهم و نبوغ فکری منحصر به فردی برخوردار بوده!

پ.ن۲:
در خلال این کتاب متوجه شدم چرا برخی اندیشمندان، نگاه فروید به انسان رو سخیف و دون می دونند.

پ.ن۳:
حالا متوجه میشم منظور دکتر شیری از این که "در زندگی لنگر داشته باشید" چیه. منظورش از "لنگر"، یک چرایی برای زندگی و درک کردن معنای زندگی ست!
در واقع "لنگر" در کلام دکتر شیری، همان "لوگو" در کلام دکتر فرانکله.

نظر شخصی:
در زندگی سکوهای پرتابی هست که برای ادامه دادن باید ازشون بگذری.
سکوهایی که به اندازه‌ی یک پرتگاه می تونند خطرناک و مرگبار باشند؛ و به همون اندازه می تونند تعالی بخش و سکوی پرواز آدمی باشند.
وقتی بهشون می‌رسی باید حواستو جمع کنی و با دقت عمل کنی. وگرنه با هر اشتباه کوچکی سقوط می کنی!
اما در مواجهه با این پرتگاه‌ها، اگه درست عمل کنی، به شکل باور نکردنی ای به پرواز در میای!
هرچقدر که بیشتر پیشرفت می کنی، این سکوها خطرناک تر و در عین حال ارتقا دهنده تر میشن.
در گذر از این سکوها،
تو یا به قعر میری،
و یا پرواز می‌کنی و اوج می‌گیری.
و امدادهای غیبی و الهی درست همین جاها منتظرتن!

پ.ن۴:
این کتاب به خوبی توضیح میده که رشد و تعالی انسان یک فرآیند درونی ست و مستقل از شرایط بیرونی اتفاق می افته. و اتفاقاً رنج ها و دردهای انسان می‌تونند تسریع کننده ی این روند شوند.
در واقع سخت ترین و دردناک ترین لحظات زندگی، به عنوان سکوهای پرتاب عمل می کنند!

پ.ن۵:
و حالا، متوجه می شم چرا بزرگانی چون حافظ، مولانا و شهید بهشتی به عاشق شدن تاکید و اصرار می ورزند‌‌. تجربه‌ی عشق، چه ناکام بمانی، چه به وصال برسی، به زندگی معنا می بخشد. عشق تجربه‌ی ارزشمندی ست که همواره با درد و رنجی لذت بخش همراه است. و این لذت جز در پی معنایی که این درد و رنج به انسان می دهد لمس نمی شود. عاشق، گاهی حتی زمانی که معشوق در برابر چشمش، رو به رویش ایستاده، دلش برایش تنگ می شود. و درد اشتیاق سینه اش را می فشارد.
عشق، خود به تنهایی دنیایی ست!
.
. *با تشکر از دکتر شاهین فرهنگ عزیز برای معرفی این کتاب
@khanehtahavol
.
#recoverypost